ಅಗಷ್ಟ್ ೮ ಕ್ಕೆ ಒಂದು ವರುಷವನ್ನು ಪೂರೈಸಿದ ಈ ಬ್ಲಾಗ್ ೨ ನೆ ವರುಷದಲ್ಲಿದೆ, ಬರೆದಿದ್ದೇನೆ ಏನನ್ನ ಅಂದ್ರೆ ಏನನ್ನೂ ಇಲ್ಲ ತೋಚಿದ್ದು ಬರೆದದ್ದು ಒಳ್ಳೆಯದೆಂದು ತಿಳಿದದ್ದನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದ್ದು ಇಷ್ಟೂ ಬಿಟ್ಟರೆ ಬರವಣಿಗೆಯ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವಂತದ್ದು ಏನೂ ಮಾಡಿಲ್ಲ,ಎಲ್ಲೋ ಬರೆದಿದ್ದು ಎಲ್ಲೋ ಕಳೆದು ಹೋಗಿ ನನ್ನನ್ನು ತುಲನೆ ಮಾಡುವ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಕೈ ಚೆಲ್ಲುತಿದ್ದ ದಿನಗಳಲ್ಲೆ ಗೆಳೆಯನೊಬ್ಬನ ಒತ್ತಾಸೆಗೆ ಮಣಿದು ಈ ಬ್ಲಾಗ್ ಹುಟ್ಟು ಕಂಡಿತು ವರುಷಗಳ ಹಿಂದೆ,ಕ್ರಮೇಣ ಒಂದಷ್ಟೂ ಬರಹಗಾರ ಗೆಳೆಯರು ಹಿತೈಷಿಗಳು ನನ್ನ ಬರಹಗಳನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಕೊಂಡರೆಂಬುದು ನನಗೆ ಈಗಲು ದೊಡ್ಡ ಕನಸೆ.ಅವರೆಲ್ಲರ ಪ್ರೀತಿಗೆ ನಾ ಅಭಾರಿ.ಹೀಗೊಂದು ಬರೆದುಕೊಳ್ಳುವುದರ ಅಗತ್ಯವಿತ್ತಾ ಅನ್ನುವುದು ಕಾಡುತ್ತಲೆ ನನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸೋಮಾರಿತನದೊಂದಿಗೆ ಈ ಬ್ಲಾಗನ್ನು ಜತನವಾಗಿ ಇಲ್ಲಿವರೆಗೆ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಾ ಬಂದಿರುವದು ನನಗೆ ಸೋಜಿಗವೆನಿಸಿದೆ,ಇದನ್ನು ನಿಮ್ಮದುರು ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸಿ ಮತ್ತಷ್ಟು ಜವಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಹೊತ್ತು ಮುನ್ನಡೆಸಲು ಸಹಾಯವಾಗಬಹುದೆಂದು ಬಹಳ ದಿನ ಕಳೆದ ನಂತರ ಹೀಗೊಂದು ಪ್ರಕಟಣೆ ಬರೆವ ಮನ ತೋರಿದೆ.ಅದೇನಂದರು ಬರವಣಿಗೆ ಒಂದು ರೂಪದಲ್ಲಿ ಇರದಿದ್ದರು ಅದು ನನ್ನ ಏಕಾಂತವ ನೀಗಿದೆ, ಮನದ ಭಾವನೆಗಳ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಲು ಸಹಕಾರಿಯಾಗಿದೆ,ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರೀತಿಯ ಗೆಳೆಯರ ಸಮೂಹವನ್ನು ದೊರಕಿಸಿದೆ,ಪೇಸ್ ಬುಕ್ ಹಾಗೂ ಅದರಲ್ಲಿನ ನನ್ನ ಪ್ರೀಯ ಗುಂಪುಗಳು ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಜೊತೆಯಾಗಿದ್ದನ್ನು ಮರೆವ ಹಂಗಿಲ್ಲ. ಈ ಪ್ರೀತಿಯ ಬಳಗವನ್ನು ನನ್ನೊಳಗೆ ಕಾಫಿಡಲು ಮತ್ತು ಬರಹ ಪ್ರಕಾರಗಳ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯಾಗಿ ಒಂದಷ್ಟು ಚೈತನ್ಯವನ್ನು ನನಗೆ ನಾನೆ ತುಂಬಿಕೊಳಲು ನಾ ಬರೆಯಬೇಕು ಎಂಭ ಒತ್ತಾಸೆಯಲ್ಲೆ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತೇನೆ ,ನಿಮ್ಮಲ್ಲರ ಪ್ರೀತಿ ನನ್ನೊಳಗಿದೆ.
ಧನ್ಯವಾದಗಳು.
ಇಂತೂ ನಿಮ್ಮವ
ರಾಘವೇಂದ್ರ ತೆಕ್ಕಾರ್
No comments:
Post a Comment